Do mamy geja

Chciałbym następujące słowa przekazać mojej własnej Mamie, ale ta niestety zmarła nim ja zaakceptowałem fakt, że jestem gejem. Być może dotrą chociaż do innych mam...

Mamo, Ty wiesz, że Cię kocham i szanuję. Jakże bardzo nie chciałbym zawieść Twoich oczekiwań i planów wobec mnie, ale pewne fakty są niezależne od mojej woli. Nie było to dla mnie łatwe, ale w końcu zrozumiałem, że jestem gejem.

Wiem, że chciałabyś mieć kiedyś synową i wnuki, ale to jest niemożliwe, bez względu na to, czy bym się teraz odważył powiedzieć Ci o mojej prawdziwej orientacji seksualnej. Bardzo chciałem Ci to powiedzieć, bo Ty zawsze byłaś wobec mnie szczera i uczciwa, takim samym zaufaniem pragnę darzyć Ciebie. Chcę żyć w zgodzie z sobą, chcę kochać i być kochanym, zasługuję na szczęście.

Pozwól mi mówić prawdę i przestać okłamywać siebie i wszystkich wokół. Zaakceptuj mnie proszę takim, jakim jestem. Zawsze taki byłem, Ty o tym doskonale wiesz, tyle widziałaś i przeczuwałaś, tak wiele o tym z mojego dzieciństwa świadczy. Miałaś rację. Teraz wiem to także ja. Czuję się już troszeczkę dorosły, na tyle, żeby być pewnym, kogo pragną moje ciało, zmysły i dusza. Jestem homoseksualistą.

To nie jest ani moja, ani Twoja, ani Wasza z Tatem wina. Naprawdę. Nikt z nas nie mógł temu zapobiec, to było nieuchronne. Mi było pisane, że kiedyś uświadomię sobie, że jestem gejem. Być może nie jestem całkiem pewien, czy to kwestia genów, rozwoju w Twoim brzuchu przed urodzeniem lub najmłodszych lat mojego dzieciństwa, ale świat nauki też tego jeszcze do końca nie zbadał. Natomiast jak daleko sięgam moją pamięcią, wszystko układa się w spójną całość.

Jestem wrażliwą osobą, dlatego tak bardzo zależy mi na Twojej akceptacji. Nie bój się, proszę, swojego własnego syna. Kocham Cię i dalej chcę, byś była blisko mnie.


Proszę, nie daj się też zwieść zapewnieniom zaślepionych ludzi, że homoseksualizm można wyleczyć, zmienić lub zagłuszyć, aby być szczęśliwym z kobietą i wspólnymi dziećmi. To nie jest prawdziwe ani możliwe. Choćbym miał nawet kiedyś jakieś wątpliwości i udawał, że wolę dziewczyny, to nie przestanę być gejem, bo to jest niemożliwe. Mogę się tylko z tym pogodzić i zaakceptować, by żyć dalej.


Wiem, że nie zawsze będzie mi tak łatwo, jak tego chciałaś, czekając na dziewczynę w moich ramionach. Wiem, że nie będzie łatwo i Tobie. Choć z początku ludziom wokół mnie zawsze będzie łatwiej wrogo mnie nienawidzić, to tak naprawdę wynika to z nieznajomości oraz obaw i strachu przed stereotypami. Z początku ludzie nie będą mnie rozumieli. Wierzę jednak, że z czasem ich stosunek do mnie się zmieni. Mogę tylko swoją siłą i godnością pokazywać, że choć jestem gejem, to żyję i czuję tak samo jak każdy inny i zasługuję na szacunek, a orientacja seksualna niczego nie zmienia. Na szczęście ludzie wokół nas powoli już się zmieniają. Jestem jeszcze młody i jestem przekonany, że za kilkadziesiąt lat wszystko będzie wyglądało inaczej.


Tymczasem proszę, Mamo, bądź tutaj ze mną, nie odrzucaj mnie i towarzysz w mojej drodze do prawdziwego szczęścia. Gdy będziesz smutna, będę starał się Ciebie pocieszyć, ale gdy ja będę smutny i braknie mi nadziei, proszę również czasem mnie pociesz i przywróć mi nadzieję na lepsze jutro.

Tego mojej Mamie powiedzieć już nie mogę. Przez całe moje dojrzewanie i początkowe lata mojej dorosłości, ukrywałem przed Nią i przed sobą, że jestem gejem. Tak bardzo chciałbym Ją przeprosić, że Jej nie zaufałem, gdy był na to wszystko czas... Nie byłoby nam łatwo, ale myślę, że jakoś byśmy to przetrwali. Niestety, przed prawdą niepotrzebnie uciekałem zbyt wiele lat. W końcu Mama zmarła, ja dorosłem, ułożyłem sobie życie zawodowe, ale jestem sam. Zgubiłem gdzieś po drodze wszystkich mężczyzn mego życia i tego jedynego, z którym spędzę resztę chwil.

Dopiero teraz (29 lat) obudziłem się do życia w prawdzie, odważyłem się szukać miłości. Niniejsze słowa piszę i adresuję bezpośrednio po przeczytaniu komentarza Mamy pewnego młodego Geja pod blogiem Amaretta.

Z moją własną Mamą mogę porozmawiać już co najwyżej tylko w modlitwie, ale być może słowa te trafią do Tamtej Mamy albo do każdej innej Mamy, która znajdzie mój wpis na blogu, próbując się coś dowiedzieć o swoim synu geju. Być może ten wpis pomoże pogodzić się z faktem i zaakceptować, że syn jest gejem. Nie można Go zmuszać do życia w kłamstwie. Nic to nie zmieni, będzie nieszczęśliwy, a na koniec zostanie sam. Nie róbcie Mu proszę tego, co ja sam, w trosce o pozory, sobie wyrządziłem. Zaakceptujcie Go. To Wasz Syn. Naprawdę wyjątkowy, naprawdę wrażliwy, naprawdę godzien Waszego szacunku i Waszej troski. Kiedyś z uśmiechem przyjdzie szczęśliwy do Was ze swoim chłopakiem, facetem, mężczyzną. Przyjmijcie Ich proszę z otwartymi ramionami do rodzinnego domu, w którym się wychował i przeżył z Wami tyle lat. Nie pozwólcie, by strach przed nieznanym przeważył nad szczęściem syna - geja. To w końcu Wasz syn, cały czas ten sam...

Justyna Steczkowska, Wracam do domu z albumu Daj mi chwilę, 2007

(uwaga: nagranie dość ciche, być może będzie trzeba podkręcić głośniki)

wykonanie: Fryderyki 2010 w hołdzie ofiarom katastrofy smoleńskiej

Jak słychać, podmiot liryczny poszczególne słowa piosenki może kierować do różnych osób:
partnera, rodziców, syna, straconych bliskich...

Faktycznie, niesamowita piosenka...

PS. Nie sądziłem, że kiedykolwiek napiszę taki list do Mamy, i to w dodatku publicznie... Potrzeba powstała nagle w konfrontacji ze wspomnianym komentarzem.