Poradnik lekarski 1964

Uwaga: poniższy tekst nie reprezentuje wiedzy naukowej, roi się w nim od pseudonaukowych bzdur i mylenia różnych pojęć, co marnie usprawiedliwia rok publikacji. Uprzedzając ewentualne pytania o moje zamiary: chcę sprostować obiegowe kłamstwa, jednak najpierw muszę je unaocznić. Ciąg dalszy nastąpi.

Lekarski poradnik domowy pod red. dra Bolesława Zaremby, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1964, s. 381-382:

ZBOCZENIA PŁCIOWE (rozdział pomiędzy "Nerwicami płciowymi" a "Psychopatiami") Zboczenie płciowe jest to zaspokajanie popędu płciowego w sposób nieprawidłowy.
Przyczyny zboczeń płciowych mogą być różnorodne. Czasem są to zaburzenia wrodzone, niekiedy wynikają z chęci naśladowania otoczenia lub chęci przeżycia dodatkowych wrażeń, niekiedy występują jako zjawisko zastępcze, gdyż zachodzą przeszkody w zaspokajaniu popędu w sposób prawidłowy.
Do najczęstszych zboczeń płciowych należy samogwałt.
Samogwałt (onanizm, masturbacja). Jest to zaspokajanie popędu płciowego przez mechaniczne drażnienie narządów płciowych ręką lub za pomocą różnych przedmiotów. O samogwałcie psychicznym mówimy, gdy orgazm wywoływany jest wyobrażeniami treści seksualnej.
Samogwałt jest częstym zboczeniem u młodzieży obojga płci. Wbrew utartym opiniom nie jest to zboczenie szkodliwe i nie pociąga za sobą żadnych chorobliwych skutków. Szkodliwe może natomiast okazać się przeświadczenie o jego rzekomych złych skutkach. Przeświadczenie to i towarzyszący temu niepokój prowadzić może w następnych latach do zaburzeń nerwicowych, zwłaszcza do czynnościowych zaburzeń potencji u mężczyzn i oziębłości względnej u kobiet.
U osobników dorosłych samogwałt ma zwykle charakter zastępczy, występuje w sytuacjach, w których zaspokajanie popędu na drodze prawidłowej nie jest możliwe (więzienia, klasztory itp.).
Leczenie. Jak wyżej podano, samogwałt nie jest zjawiskiem szkodliwym i leczenia nie wymaga. Zwykle mija, gdy osobnik ma możliwość prowadzenia normalnego życia płciowego. Szkodliwe może być natomiast wpajanie w młodzież przekonań o rzekomych złych skutkach onanizmu, zwłaszcza jeżeli dotyczy osobników ze skłonnościami hipochondrycznymi. Powstawać wówczas mogą różnego rodzaju zaburzenia nerwicowe, zwłaszcza w sferze seksualnej.
Homoseksualizm (popęd płciowy do tej samej płci). U mężczyzn zboczenie to znane jest również pod nazwą pederastii, u kobiet - miłości lesbijskiej.
Przyczyny. W niektórych przypadkach zboczenie to spowodowane jest zaburzeniami hormonalnymi, w większości chodzi jednak o nawyk, który jest wynikiem uwiedzenia w dzieciństwie lub wczesnej młodości.
W niektórych przypadkach zachowany jest równocześnie pociąg do płci przeciwnej (biseksualizm), w innych kontakt z płcią przeciwną napawa homoseksualistą obrzydzeniem.
Homoseksualiści w obrębie każdej płci dzielą się na typy męskie i kobiece. Jeden partner odgrywa wówczas rolę czynną, inny bierną. Homoseksualiści typu męskiego przebierają się w odzież męską, homoseksualiści typu kobiecego - w suknie kobiece.
Między homoseksualistami nie zawsze dochodzi do bliskich kontaktów płciowych. Czasem wiąże ich tylko miłość platoniczna.
Leczenie homoseksualizmu daje zwykle dobre rezultaty (jeżeli osobnik chce się wyleczyć), zwłaszcza jeżeli jest on wynikiem nawyku. Dość szybko pod wpływem odpowiedniego leczenia przychodzi do przestawienia popędu na płeć odmienną, choć pozostać mogą pewne skłonności biseksualne.
Zapobieganie jest tu zagadnieniem niezwykle ważnym ze względu na wielkie niebezpieczeństwo uwiedzenia. Homoseksualiści szukają okazji do zbliżenia z dziećmi, chętnie przyjmują posady nauczycieli, wychowawców, opiekunów, często działają w organizacjach młodzieżowych. Uwiedzenie dziecka w sposób homoseksualny zakłóca prawidłowy rozwój jego życia płciowego i skierowuje jego popędy na zboczoną drogę.  O zagadnieniu tym powinni pamiętać rodzice i władze szkolne.