Powrót

A więc^* zmiany, końce, początki i powroty są wpisane w nasze losy. Całe życie podróżujemy za ludźmi, nauką, odpoczynkiem, pracą, kulturą, usługami, towarami, poszukiwanym lub znalezionym szczęściem. Częściej lub rzadziej, bliżej lub dalej, na krótko lub na długo, samotnie lub w grupie, własnymi nogami lub różnym środkiem transportu. Zdążamy ku nieuniknionemu, pożądanemu lub zaplanowanemu. Dosłownie i w przenośni ewoluujemy. Zmienia się nasze życie i zmieniamy się sami. Oby zawsze na lepsze. Czasem cel podróży jest przejściowy, po to tylko, by wykorzystać zmiany w dalszym życiu.

Moje dotąd zewsząd poukładane, zaplanowane i przeanalizowane życie pewien czas temu zagubiło się, żeby odnaleźć siebie na nowo. Na chwilę porzuciłem starą wirtualną tożsamość, jedyną w jakiej wydawało mi się, że mogę względnie być sobą. Porzuciłem drugi i trzeci etat związany z moimi pasjami, w zamiarze jednak nie zrywając z pasją.

Zamieszkałem na górze Brokeback. Lekturom i filmom, przemyśleniom w głowie i na blogach oraz nowym znajomościom nieumiarkowanie poświęciłem się bez reszty. Tak wirtualnie, bez wychodzenia z domu, bo dotąd tylko na tyle byłem gotów.

Być może długo mi zeszło z oczyma i uszami pochylonymi do środka mojej duszy. Przyznaję się bez bicia, że przez tę chwilę, te kilka ostatnich miesięcy, moja prawdziwa, homoseksualna orientacja seksualna stała się dla mnie problemem, główną cechą postrzeganą przez samego siebie, tematem numer jeden i motywem przewodnim, najważniejszą częścią własnego życia. Może dotąd nie była często czynem, ale i tak żyła tak wieloma myślami. Ot, po prostu wcześniej nigdy jej nie było, zawsze przed tym uciekałem, odkładałem na później, spychałem w niebyt.

Potrzebowałem tego, takiego przerzucenia w wirtualną skrajność. Po prostu, przez tę chwilę w moim życiu naprawdę musiałem odzyskać siebie, w pewnym sensie wrócić do podstaw, by zrozumieć i zaakceptować siebie takiego, jakim zawsze byłem. Z ostrożności i doświadczenia, nie powiedziałbym raczej, że to już skończony proces, takie słowa rzucałbym na wyrost. Myślę jednak, że wszystko jest na dobrej drodze.

Znalazłem tutaj znacznie więcej, niż spodziewałem się kilka miesięcy temu, pisząc od serca pierwszy wpis. Troszeczkę poznałem piękne Dusze pięknych Ludzi, nieśmiele dostrzegłem zalążki piękna w moim własnym niedoskonałym, lecz równie godnym szacunku jak innych życiu. Za każde wsparcie mówię: Bóg zapłać. Jednakże, nie byłbym sobą, nie prosząc o więcej. Proszę wszyscy bądźmy lepsi dla siebie i naszych otoczeń, nawet jeśli my lub nasze otoczenie inaczej postrzegamy pewne sprawy. W kontekście tematu przewodniego niniejszego bloga wywołanego jedną z cech mojej nieskromnej osoby: szanujmy się bez względu na orientację seksualną.

Powrót może oznaczać radość z ponownie odwiedzanych twarzy i miejsc albo odkrycia nowych pośród starych. Powrót może oznaczać początek nowego życia albo koniec starego. Bowiem życie nie kończy się, lecz odmienia.

Dziś w piątek 29 czerwca tak wiele rzeczy się zmieniło. W życiach wielu. W naszych życiach.

Czas rozpocząć odmienione życie, czerpiąc najlepsze ze starego i nowego zarazem. Odzyskać siebie i powrócić do prawdziwego życia. Nie wiem, czy Ktoś zechce mnie takiego zwykłego, jakim jestem. Ale chciałbym Go wreszcie poznać.

OneRepublic, Good Life z albumu Waking Up, 2009
nagranie: AOL Sessions, 2011