Tajemnica Brokeback Mountain

To już prawie miesiąc, odkąd Jack Twist i Ennis del Mar pomieszali mi w głowie. Jakże niezwykły musi to być film, skoro wywarł piętno na tylu osobach...

Nie planowałem szczególnie jego oglądania. Ot, kolejny raz leci w telewizji, słyszę przypadkiem zapowiedź, to jak nie zapomnę może go w końcu dla świętego spokoju obejrzę. Akurat leciał w walentynki, ale (dotąd?) nie obchodziłem tego święta (skoro nie miałem czego świętować), więc i to nie było argumentem za sięgnięcie po pilota. Raczej (pod)świadomość, że to o czymś, co mnie w jakiś sposób dotyczy. Że kiedyś nie chciałem go oglądać przy rodzicach, a teraz mogłem obejrzeć go sam. Że dawno nie oglądałem w tv żadnego filmu, więc po męczącym dniu w pracy mogę obejrzeć. Wyszło, jak wyszło. Obejrzałem.

Nawet nie wiedziałem, że Tajemnica Brokeback Mountain jest stosunkowo takim starym filmem. Jakże wiele od 2005 r. zmieniło się w moim życiu. Co by było gdybym obejrzał go wtedy, gdy był jeszcze w kinach? Nie wiem. Może byłby zwykłym nudnym filmem, po którym nie odważyłbym się zmienić nic w swoim życiu? A może tak miało być, bo dopiero teraz dorastam do innych decyzji?

Co w nim takiego szczególnego? Zdjęcia? Muzyka? Aktorzy? Fabuła? Odległość (1960's USA)? Nie wiem.

Dziewicza amerykańska natura na pewno ma swój urok. Muzykę znam od dawna z RMF Classic i bardzo lubię, ale nie wiedziałem, że to z tego filmu (ależ los płata nam figle!!), choć kilka nowych motywów polubiłem dopiero z kupionej płyty. Aktorów ze słyszenia kojarzę, choć nigdzie indziej ich nie oglądałem.

Fabuła... ██████ uwaga spoiler: możesz pominąć streszczenie, jeśli dopiero zamierzasz obejrzeć film, szukaj kolejnego prostokąta poniżej █ Dwaj faceci poznają się na Brokeback Mountain przy sezonowym wypasie owiec. Mają przelotny romans, ale ich drogi się rozchodzą. Mijają lata, każdy żeni się i ma dzieci. Kiedy ponownie odnajdują siebie, ich miłość rozkwita. Co roku w tajemnicy przed rodzinami spotykają się na dwa tygodnie w tym samym tytułowym miejscu. Jack chciałby zamieszkać z Ennisem, ale ten nie dopuszcza takiej myśli. Dopiero gdy Jack ginie, Ennis uświadamia sobie, jak wiele dla niego znaczy zmarły kochanek.

W filmie kilka scen zapadło mi szczególnie w pamięci.

Pierwsza, gdy Ennis silnie przeżywa pożegnanie Jacka po zakończeniu wspólnej pracy.

Druga, gdy Ennis i Jack wpadają sobie w ramiona po latach rozłąki (a jednak to była miłość!).

Trzecia i czwarta, gdy Jack nieskutecznie namawia Ennisa do wspólnego życia i płacze odjeżdżając.

Piąta i szósta, gdy Ennis dowiaduje się o śmierci Jacka, potem znajduje włożone jedna w drugą ich koszule.

Siódma i ostatnia, gdy samotny Ennis zamyka szafę, w której Jacka przypominają mu owe koszule i zdjęcie z Brokeback Mountain.

█ koniec spoilera █████ Płakałem jak bóbr, co tu dużo ukrywać, nie spodziewałem się takiej reakcji. Nigdy wcześniej nie czytałem nawet opisu fabuły, więc naprawdę nie wiedziałem, co będzie po drodze i na koniec. Ani że tak mocno mną poruszy.

Uświadomiłem sobie przede wszystkim, jak bardzo chciałbym kogoś pokochać i być pokochanym, pamiętać i być pamiętanym, wyczekiwać spotkania i być oczekiwanym, cieszyć się uśmiechem i dawać uśmiech, razem się zestarzeć i patrzeć, jak się starzejemy... Banalne? Być może. W świecie normalności człowiek nie zdaje sobie nawet z tego sprawy. W świecie normalności nie mam do tego prawa. W świecie normalności ukrywam przed sobą i otoczeniem, jak niewiele mi brakuje do szczęścia. W świecie normalności, miłość dla mnie nie istnieje. A tu taki cios w serce, skończysz jak Ennis albo jeszcze gorzej... (co innego z rzadka pomyśleć, a co innego empatycznie zobaczyć).

Oto więc jestem i zaczynam zmieniać swoje życie. Faktycznie, na razie powoli. Na razie nie wiem, czego chcę, co więcej: boję się tego, co chyba przede mną.

Gustavo Santaolalla, The Wings z filmu i albumu Brokeback Mountain, 2005